Garai batean “iraultzaren poetatzat” jo zuten Walter Kranz-ek sormen-krisi luzea bizi du. Bi urte daramatza ezer idatzi gabe eta zorrak metatzen ari dira. Emaztearekin –ez du jasaten– eta anaiarekin bizi da. Anaiak adimen-atzeratasuna dauka eta euli hilen bilduma egiten aritzen da. Maitale aberatsa erail ondoren, badirudi poesiaren odola berriro bere zainetatik zirkulatzen hasten zaiola eta berriz idazten hasten da.
